Γάματα από το μέτωπο 06

Θέλω να σου πω πράγματα

και να σου μιλήσω για τα αστέρια

που τόσο πολύ αγάπησα

και ας μη τα βλέπω σήμερα

εν μέσω συννεφιάς

Γιατί εκεί είναι

και τα θυμάμαι κάθε βράδυ

και ρίγος διαπερνά το κενό μου

ε, συγγνώμη εννοώ το μυαλό μου

Όταν νιώθω υπερένταση

αυτό παθαίνω, μιλάω πολύ

Και κάπου σε χάνω μάλλον

γιατί η προσοχή σου 

μάλλον έχει χαμηλή ανοχή

Και ξέρεις

μονόλογος μπροστά στο καθρέφτη

γίνεται συχνά και από πολλούς

γιατί κανείς δεν έχει μάθει

να μιλάει με άλλους

Όλοι μόνοι

Ο καθένας χώρια

Όλοι ψάχνουν παρέα

Και στην τελική

ο καθένας χώρια

Είναι ειρωνία;

Σπάμε πλάκα μεταξύ μας;

Ωραίο το αστείο σας

αλλά μάλλον δε το έχω καταλάβει

Δεν γελάω σήμερα

Κατέβασα μια μπύρα

χωρίς να έχω φάει τίποτα σήμερα

Και οι σκέψεις μου είναι κάπως περίεργες

Και καθώς γράφω και τα δάχτυλά μου τρέμουν

θυμάμαι πως και εσύ είσαι μόνος

Και εγώ

Εν τέλει γράφουμε ποιήματα

που μας μοιάζουν

Γράφουμε κείμενα

που μας αντιπροσωπεύουν

Και γράφουμε σκέψεις 

που μας κατευνάζουν

Μα πού ένα χέρι να πιάσεις

Ή μάλλον συγγνώμη

πού ένα μυαλό να αγγίξεις;