Νιχιλιστικές παρεκκλίσεις

Ξενυχτάμε

Με στιχάκια που κανείς δε θα καταλάβει

και κείμενα που κανείς δε θα διαβάσει

για ανθρώπους που κανείς δε θα νιώσει

Προχωράμε

Με βήματα στο άπειρο

και φόβους από αέναη σιωπή

για σκέψεις που θα μείνουν στη φαντασία

Τραγουδάμε

Συνθήματα σε τοίχους για ουτοπίες

με μελωδίες νεκρικές και αποπνικτικές

για μια πουτάνα ζωή που μας χρεώσαν

Κι εσύ

Συλλογίσου αλήθεια

πόσο γελοίο ένα παράπονο

αν το σηγείς σε αδυναμίες;

Θυμάμαι πως νοσταλγώ τα παλιά συχνά

αλλά δε μου λείπουν πρόσωπα

μονάχα καταστάσεις

ή τουλάχιστον πράγματα που νομίζω ότι θυμάμαι.

Θέλω το παλιό μου φορητό κασετόφωνο

Θέλω και μια μπάλα του μπάσκετ

Θέλω σαν ένα γαμημένο παιδί 

να παίξω σε ένα γήπεδο 

μέχρι το βράδυ

και να αγοράσω πορτοκαλάδα με τα λιγοστά ευρουλάκια

που έχω στη τσέπη

Θέλω να είσαι εκεί

Θέλω να είσαι εσύ

Και κάτω από μουντά χρώματα

σε γκρίζες ζούγκλες

να σου διηγηθώ απίστευτες ιστορίες

που έζησα και μη

και όταν το πρωί μας βρει στο παρκάκι

το τελευταίο τσιγάρο 

και η τελευταία γουλιά 

να δώσουν χώρο

σε ένα σιωπηλό αντίο