Saturday, June 20, 2015

Λειψανθρωπία



Μουντίλα
και μια ποίηση που έχει στερέψει σαν το καλοκαίρι που σου στερεί τη βροχή
και όταν την βλέπεις παρά που σου’χει λείψει βρίζεις
γιατί δεν έχουμε μάθει να εκτιμούμε τα απλά
Ανατολικά των συναισθημάτων και των φόβων για δήθεν έρωτες
έχουμε απλά τη μουσική
αυτό το μαγικό κουτί που κλείνει μέσα του ένα σωρό πινελιές
Και συναισθήματα
Πού να σου το δώσω να το καταλάβεις κοπέλα μου
Πού;
Όταν εγώ σου μιλάω, 
σκέφτεσαι αν τα βυζιά σου είναι αρκετά μεγάλα
Όταν θέλω να δω το μυαλό σου
κοιτάς να δεις μέσα από τη μπλούζα μου κι αν έχω κοιλιακούς
Όταν θέλω να σε δω γυμνή/συναισθηματικά
κοιτάς τις φίλες μου στο Facebook
Και έτσι
σήμερα βρέχει
και εγώ μιλάω για ξηρασία
Ξέρεις,

Ανθρωπιάς