Wednesday, July 22, 2015

Τυχαίος μονόλογος ορατής πλάνης


Μισώ τα καλοκαίρια
Τα καλοκαίρια νιώθω πως εισέρχομαι σε ένα είδος στάσης
Στάση συναισθημάτων
Στάση σκέψεων
Στάση αντίδρασης ενάντια σε αυτή την πουτάνα την αδράνεια

Οι ογκώδεις καύλες μου
γαμάνε τα χιλιομετρικά μου σχέδια για ρομαντισμό
και εφόσον δε σε έχω και σήμερα
έχω αλκοόλ

Ίσως θα τη βγάλω πάλι με το χαρτί
Θα κάνω χειμώνα αυτό το καλοκαίρι στο μυαλό μου
για να μπορέσω λίγο να αφήσω το μυαλό μου
να ξεράσει ιδέες
Γιατί το έχω ανάγκη
Που να σου λέω μωρέ τι άλλο έχω ανάγκη

Εγώ δε γεννήθηκα για συμβατικές αγάπες
Και νιώθω απερίσκεπτα μόνος
σε ένα κόσμο γεμάτο από γαμήσια
σχέσεις ατελέσφορες
σκέψεις δυσανάλογες

Θα ήθελα να έχω μια στιγμή πίσω από τα παιδικά μου χρόνια
Να πάω να δω εκείνη τη μπασκέτα
στην οποία έχυνα ιδρώτα μέρα νύχτα
απλά για να παίξω
Έχω να παίξω καιρό
Μεγάλωσα και γω
Μεγάλωσες και συ
Μίκρυναν οι αποστάσεις στο δρόμο μας
αλλά μεγάλωσαν οι αποστάσεις στα μυαλά μας

Για μια δόση ελευθερίας και αισθηματικής ολοκλήρωσης
παραμένω αδιάλλακτα ρομαντικός
αφού δε θα γαμήσω και δε θα αγαπήσω
τουλάχιστον θα γράψω
Έτσι ξεχνώ

Έτσι θα με ακούσει, μακάρι, έστω και ένας

No comments:

Post a Comment